براساس برنامه ششم توسعه، مدت زمان خانه‌دار شدن خانوارهاي ايراني در سال ۹۷ بايد به ۹ سال مي‌رسيده است.
شاخص دسترسي به مسكن، مدت زمان انتظار براي خانه‌دار شدن با تخصيص ۱۰۰ درصد درآمد افراد براي خريد مسكن است كه در يك سال گذشته با جهش قيمت‌ها، افت پيدا كرده است.
به گزارش مجله دلتا سال گذشته در حالي شاخص خريد مسكن تحت تاثير قيمت‌ها به ۱۱ سال رسيد كه قرار بود بر اساس برنامه ششم توسعه اين عدد از ۱۰ سال به ۹ سال برسد. اين موضوع متاثر از چند متغير است كه بازار ملكي را تحت الشعاع خود قرار داده است.
دامنه نوسان قيمت مسكن يا متوسط سالانه نوسان هاي قيمت مسكن يكي از اين متغيرها است. دامنه نوسان يا نرخ تورم سالانه مسكن در سال ۹۷ براساس برنامه ششم توسعه حداكثر به ميزان ۱۵ درصد تعريف شده با اين حال در سال ۹۷ اين ميزان معادل ۳/ ۳۲ درصد بوده است.
متغير ديگري كه از اوضاع نامساعد بازار مسكن خبر مي‌دهد سهم نظام بانكي در تامين مالي مسكن است. براساس پيش‌بيني‌ها در حالي كه در سال ۹۷ بايد ۳۸ درصد از هزينه خريد مسكن خانوارها از طريق تسهيلات بانكي تامين مي‌شده است، اين تسهيلات فقط ۷/ ۱۸ درصد هزينه خريد مسكن را پوشش است.
شاخص سوم را مي‌توان به سياست‌گذاري براي نوسازي بافت فرسوده مرتبط دانست. بر اساس برنامه ششم توسعه ۱۸ درصد از ميزان كل ساخت و سازها در كشور در سال ۹۷ بايد به نوسازي بافت هاي فرسوده اختصاص پيدا مي‌كرده است كه اين ميزان در سال گذشته معادل ۱۲ درصد تحقق يافت و عملا با شكست مواجه شد. از دلايل اصلي محقق نشدن اين تكليف عدم تامين كمك سود سهم دولت و اعتبارات تخفيف هاي اعمال شده توسط شهرداري ها عنوان شده است.
افزايش سهم مسكن در سبد هزينه خانوار شهري، قابليت دسترسي به تامين مسكن را از ۸ سال در سال ۸۴ به ۱۱ سال در سال ۹۷ افزايش داده است. اين در حالي است كه شاخص دسترسي به مسكن براي گروه هاي كم درآمد يعني دهك‌هاي اول تا چهارم بين ۱۹ تا ۳۶ سال است و اين موضوع نشان‌دهنده وخامت اوضاع براي اين گروه از متقاضيان مسكن است. به عبارتي خانوارهاي كم‌درآمد و به ويژه دهك‌هاي ۱ و۲ به اين زودي‌ها قادر به تامين مسكن مناسب نخواهند بود.
